Zaligspreking

 

 

Mensen die zich door hun deugdzaam en aan God gewijd leven kenmerkten, worden sinds de oerkerk als vooraanstaande getuigen van het christelijke geloof, als heiligen, vereerd. De beginselen van de heiligenverering staan in nauw verband met de verering van de vroege martelaars. In de 4e eeuw maakt het martelaarsbegrip een inhoudelijke uitbreiding door, zodat een kandidaat niet alleen door vervolging en moord maar ook door heldhaftige betrachting van de deugd de verdiensten van het martelaarschap kon verwerven - en vooral dan, wanneer zijn heiligheid ook postuum door buitengewone tekens of wonderen werd bewaarheid.

 

 Om ongeordende uitwassen in de devotie te weren, ontwikkelde zich in de loop van de eeuwen een kerkrechtelijk geordende controle- en toestemmingsprocedure, aan de hand waarvan met duidelijke criteria de verering van een heilige werd voorgesteld.

 

 Dus wordt eerst in een zaligverklaringsproces, nagegaan of bij de kandidaat aan de voorwaarden voor de zaligverklaring of heiligverklaring is voldaan. Pas na officiële erkenning wordt door plechtige pauselijke verklaring de kandidaat in de kring van de zaligen resp. heiligen opgenomen.

 

 Het zaligverklaringsproces wordt door een bisschoppelijk onderzoeksproces ingeleid, waarin de gehele nalatenschap van de kandidaat wordt verzameld, de levenswijze en ook het zedelijk leven nagegaan en de reputatie van de heiligheid als ook de wonderbaarlijke tekens worden vastgesteld. Verder moet de verering van de kandidaat worden bewezen. Verantwoordelijk voor het op gang brengen en uitvoering van het onderzoeksproces is de bisschop, in wiens gebied de betreffende persoon is gestorven. Het verzamelde materiaal met het verzoek om zaligverklaring wordt dan in Rome in het kader van een heiligverklaringsprocedure gecontroleerd, om tenslotte de paus een voorstel m.b.t. de kandidaat ter overweging te geven. (vgl. Schulz, pag. 49 e.v.)

 

 Therese Neumann overtuigde talrijke mensen van verschillende confessies en volkeren van haar deugdzame levenswijze en haar wens in alles God te dienen. Ook na haar dood blijft de verering van haar persoon bestaan. Velen proberen bij tijdgenoten die getuige waren of in de literatuur over haar karakter, haar boodschappen en haar geestelijke erfgoed te weten te komen. Talrijke gelovigen bezoeken haar graf en wenden zich met hun verzoeken tot haar om voorspraak bij God. Met het oog op haar deugdzaamheid, godsvervulling en ook vele wonderen, die bij Therese gedurende haar leven maar zich ook na haar dood hebben voorgedaan, uitten duizenden mensen hun wens, dat haar heiligheid door de kerk zou worden geautoriseerd.

 

 Nadat de verantwoordelijke vertegenwoordigers van de katholieke kerk, de bisschoppen, de Beierse kerkprovincie, het openen van de Causa hadden bepleit en ook de Romeinse congregatie voor zalig- en heiligverklaringen het Nihil obstat hadden verleend, maakte de bisschop van Regensburg, Dr. Müller, op 13.02.2005 in Konnersreuth de opening van het zaligverklaringsproces voor Therese Neumann bekend. Verder verklaarde hij, dat hij voor allen die naar het graf van de dienares van God, Therese Neumann, reizen, om rijke genade en de troost van de Heilige Geest zou verzoeken. Hij zou haar gebeden begeleiden met zijn bisschoppelijke zegen.

 

© 2019            Imprint